MSports logo
1997 оны 3-р сарын 9-ний өдөр Төв аймгийн Баянцогт суманд айлын том хүү болон хорвоод мэндэлсэн. Миний төрсөн өдрөөр нар бүтэн хиртэлт болж байсан болохоор манай өвөө нарыг билэгдэж Очирваань гэдэг нэр хайрласан гэж гэрийнхэн ярьдаг. Нэг нас ч хүрээгүй байхдаа өвөөгөөсөө салдаггүй өвөр дээр суугаад айрагны аяга нэхэж уйлдаг хүүхэд байсан гэсэн. Өвөө маань миний хөлийг барьж үзээд өвдөг томтой, хөл чанга болохоор бөх юм уу спортын хүн болох байх гэж хэлж байсан гэсэн. Сумандаа цэцэрлэгт яваад нэгдүгээр ангид орох жил манайх Улаанбаатар хотод нүүж ирсэн. Тэр цагаас хойш нийслэл хотод амьдарч, сурч боловсрол эзэмшсэн. Би доороо хоёр эрэгтэй, нэг охин дүүтэй. Хамгийн бага дүү маань охин болохоор илүү их хайрладаг юм билээ. Би өөрөө бол жинхэнэ ээжийн хүүхэд. Манай аав, ээж хоёр намайг хүүхэд байхаас чи ийм, тийм хүн бол гэж ерөөсөө шахдаггүй байсан. Эцэг, эх маань ажилтай завгүй, тэр болгон байнга анхаарал тавиад байх сөхөөгүй болохоор би өөрөө их багасаа биеэ даасан. Бага ангийн багш маань надад маш сайн анхаарал тавьдаг байсан учраас хичээлдээ сайн, их томоотой хүүхэд байсан. Тэгээд номын хүн л болно гэж боддог байсандаа. Сүүлд 13 наснаасаа хөлбөмбөг их үздэг сонирхдог болоод 15 нас хүрээд бүр илүү дурлаж, мэргэжлийн тамирчин болох зорилго тавьж эхэлсэн.

1997 оны 3-р сарын 9-ний өдөр Төв аймгийн Баянцогт суманд айлын том хүү болон хорвоод мэндэлсэн. Миний төрсөн өдрөөр нар бүтэн хиртэлт болж байсан болохоор манай өвөө нарыг билэгдэж Очирваань гэдэг нэр хайрласан гэж гэрийнхэн ярьдаг. Нэг нас ч хүрээгүй байхдаа өвөөгөөсөө салдаггүй өвөр дээр суугаад айрагны аяга нэхэж уйлдаг хүүхэд байсан гэсэн. Өвөө маань миний хөлийг барьж үзээд өвдөг томтой, хөл чанга болохоор бөх юм уу спортын хүн болох байх гэж хэлж байсан гэсэн. Сумандаа цэцэрлэгт яваад нэгдүгээр ангид орох жил манайх Улаанбаатар хотод нүүж ирсэн. Тэр цагаас хойш нийслэл хотод амьдарч, сурч боловсрол эзэмшсэн. Би доороо хоёр эрэгтэй, нэг охин дүүтэй. Хамгийн бага дүү маань охин болохоор илүү их хайрладаг юм билээ. Би өөрөө бол жинхэнэ ээжийн хүүхэд. Манай аав, ээж хоёр намайг хүүхэд байхаас чи ийм, тийм хүн бол гэж ерөөсөө шахдаггүй байсан. Эцэг, эх маань ажилтай завгүй, тэр болгон байнга анхаарал тавиад байх сөхөөгүй болохоор би өөрөө их багасаа биеэ даасан. Бага ангийн багш маань надад маш сайн анхаарал тавьдаг байсан учраас хичээлдээ сайн, их томоотой хүүхэд байсан. Тэгээд номын хүн л болно гэж боддог байсандаа. Сүүлд 13 наснаасаа хөлбөмбөг их үздэг сонирхдог болоод 15 нас хүрээд бүр илүү дурлаж, мэргэжлийн тамирчин болох зорилго тавьж эхэлсэн.

cover
cover
cover
cover
cover
cover
cover
cover
cover
cover
cover